Cult wordt banaal: Moleskine

Vandaag mijn nieuwe agenda voor 2010 gekocht. Zoals al meer dan 10 jaren een Moleskine. Een week op twee pagina's.
Toen ik op de Academie zat kocht ik soms een Moleskine schetsboek. Heerlijk. Heb er nog een lade vol van liggen met veel nostalgie. Neen, ik doe ze niet meer open.
Op dat moment was de Moleskine een cult object dat niet zo eenvoudig te vinden was. Nu is het jammer genoeg een bijna banaal product geworden. Het is de schuld van schitterende marketing en goed uitgekiemde distributie.

Het papier, één van de typische kenmerken van een schetsboek, is niet meer wat het was. Het oppervlak is gladder en dunner geworden. Een productie compromis?

Ooit kreeg ik de vraag hoe dat mijn passies voor oud papier (niet dat papier dat we de donderdag buiten zetten, maar historische documenten) en het virtuele met elkaar te verzoenen zijn. Perfect. Het ene is het doel, het andere het middel. Oud papier (boeken en foto's) verzamel ik en het internet is een middel om te verzamelen en verkopen.

Het is niet evident om tactiele om te zetten in een digitale omgeving. Het is een continue zoeken. Een scanner is een eerste hulpmiddel. Maar digitale afbeelding heeft niet de sfeer van het oude papier als object. Een bijgaande omschrijving kan helpen.

Moest ik deze tekst toevertrouwen aan een Moleskine zou die er waarschijnlijk veel mooier uitzien maar dan zou je ze niet kunnen lezen...