Het einde van Long Tail?

De Long Tail is de basis van veel e-business sites. Het biedt de mogelijkheid om, naast blockbusters (snel verkopende producten) ook, slow movers (meestal niche producten) rendabel ter verkopen. Deze theorie werd door Chris Anderson op punt gesteld.

In een artikel in TheTimes van 22 december 2008 werd het einde van de Long Tail aangekondigd. Op basis van een statistisch onderzoek van de verkoopsresultaten van twee online multimedia stores door Will Page blijkt deze theorie niet te kloppen. Enkel de blockbusters verkopen en de niche producten verkopen niet.
Een terecht tegenargument van Chris Anderson is dat bij analyse van de zoekopdrachten er geen dominantie is van zoekopdrachten en dat er een grote spreiding is van zoekopdrachten.

Persoonlijk geloof ik al jaren in de Long Tail. Al lang voordat deze modeterm populair werd had ik ontdekt dat nichepositionering perfect werkt op het internet. AnamorFose is gebaseerd op niche producten. Maar er zijn voorwaarden.

De site moet volledig gericht zijn op de nicheproducten en moet duidelijk de taal van de niche spreken. De positionering moet zeer consequent zijn. Opeens blockbusters aanbieden op een nichesite zal de geloofwaardigheid van de site aantasten.
Wat wel een feit is dat sites met nicheproducten meer tijd nodig hebben om matuur te worden dan sites met blockbusters.

Daar wringt het schoentje: de meeste mensen die een e-com starten verwachten snel rijkdom met weinig werken. Ik vraag me af waar deze mythe vandaan komt? Is dit nog een restant van e-com luchtbel van het einde van de jaren negentig?
Neem, een site die automatisch een fortuin opbrengt bestaat niet. Een site kan pas rendabel zijn indien er op de juiste manier geïnvesteerd wordt. Het is geen casino of jackpot.